การวางแผนบทเรียนเป็นส่วนสำคัญของกระบวนการสอน เนื่องจากช่วยให้ครูจัดระบบความคิดและสื่อการสอน และช่วยให้มั่นใจว่าบทเรียนมีประสิทธิภาพและดึงดูดใจนักเรียน คู่มือแผนการสอนเป็นเอกสารที่สรุปกระบวนการสร้างแผนการสอน และให้คำแนะนำเกี่ยวกับองค์ประกอบที่ควรรวมไว้

ต่อไปนี้เป็นองค์ประกอบหลักบางประการของแผนการสอน:

1. วัตถุประสงค์: ควรระบุวัตถุประสงค์ของบทเรียนให้ชัดเจน และควรสอดคล้องกับมาตรฐานหลักสูตร วัตถุประสงค์ควรมีความเฉพาะเจาะจง วัดผลได้ และบรรลุผลได้
2. สื่อการสอน: สื่อการสอนที่จำเป็นสำหรับบทเรียนควรอยู่ในรายการ รวมถึงเอกสารประกอบคำบรรยาย ใบงาน หรือสื่อโสตทัศนูปกรณ์
3. ขั้นตอนการดำเนินการ: ควรระบุขั้นตอนสำหรับบทเรียน รวมทั้งบทนำ กิจกรรมหลัก และบทสรุป
4. การประเมิน: ควรรวมวิธีการประเมินการเรียนรู้ของนักเรียน เช่น แบบทดสอบ แบบทดสอบ หรืองานกลุ่ม
5. ความแตกต่าง: แผนควรรวมกลยุทธ์สำหรับความแตกต่างของการเรียนการสอนเพื่อตอบสนองความต้องการของนักเรียนทุกคน รวมถึงนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษหรือผู้เรียนภาษาอังกฤษ
6. การสะท้อนคิด: แผนควรมีพื้นที่ให้ครูได้ทบทวนบทเรียน รวมถึงสิ่งที่ได้ผลดีและสิ่งที่สามารถปรับปรุงได้ในครั้งต่อไป

โปรดทราบว่ารูปแบบแผนการสอนอาจแตกต่างกันไปตามประเทศหรือภูมิภาค เช่น ในประเทศไทย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) มีรูปแบบแผนการสอนของตนเอง ขอแนะนำให้ตรวจสอบกับหน่วยงานด้านการศึกษาในท้องถิ่นเสมอสำหรับรูปแบบและข้อกำหนดเฉพาะ

ตัวอย่าง รูปแบบแผนการสอนที่ใช้ในประเทศไทยสามารถดูได้จากเว็บไซต์ สพฐ. โดยสามารถเข้าได้ตามลิงค์นี้: https://www.obec.go.th/ewt_dl_link.php?nid=9283

โดยสรุปแล้ว แผนการสอนคือเอกสารที่สรุปกระบวนการสร้างบทเรียน และให้คำแนะนำว่าควรรวมองค์ประกอบใดบ้าง ส่วนประกอบเหล่านี้รวมถึงวัตถุประสงค์ วัสดุ กระบวนการ การประเมิน ความแตกต่าง และการสะท้อนกลับ โปรดทราบว่ารูปแบบแผนการสอนอาจแตกต่างกันไปตามประเทศหรือภูมิภาค ดังนั้นขอแนะนำให้ตรวจสอบรูปแบบและข้อกำหนดเฉพาะกับหน่วยงานด้านการศึกษาในท้องถิ่น ตัวอย่างรูปแบบแผนการสอนที่ใช้ในประเทศไทยสามารถดูได้จากเว็บไซต์ สพฐ.

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

ต่อไปนี้คือตัวอย่างแผนการสอนเรื่องการช่วยเหลือผู้อื่นแก่เด็กปฐมวัย:

ชื่อบทเรียน: การช่วยเหลือผู้อื่น

วัตถุประสงค์: นักเรียนจะเข้าใจถึงความสำคัญของการช่วยเหลือผู้อื่นและเรียนรู้วิธีการแสดงความเมตตาและความเอื้ออาทรต่อคนรอบข้าง

วัสดุที่ใช้:  หนังสือนิทานที่มีตัวละครที่ช่วยเหลือผู้อื่น การดัดแปลง เช่น บล็อกหรือตุ๊กตา กระดาษแผนภูมิและปากกามาร์คเกอร์

ขั้นเริ่มต้น: เริ่มบทเรียนโดยขอให้นักเรียนระดมความคิดเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาสามารถช่วยเหลือผู้อื่นในชุมชน ครอบครัว หรือโรงเรียนของพวกเขา กระตุ้นให้พวกเขานึกถึงความต้องการที่แตกต่างกันของผู้อื่นและวิธีที่พวกเขาจะตอบสนองความต้องการเหล่านั้นได้

คำแนะนำโดยตรง:

1. อ่านเรื่องราวที่แสดงการช่วยเหลือผู้อื่น เช่น “The Berenstain Bears Help their Neighbors” โดย Stan and Jan Berenstain, “The Giving Tree” โดย Shel Silverstein, “The Selfless Giant” โดย Oscar Wilde หรือ “The Most Magnificent Thing “โดย แอชลีย์ สไปร์ส
2. หลังจากอ่านเรื่องราวแล้ว ให้อภิปรายเกี่ยวกับวิธีต่างๆ ที่ตัวละครในเรื่องช่วยเหลือผู้อื่น กระตุ้นให้นักเรียนแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวหรือตัวอย่างเวลาที่พวกเขาช่วยเหลือผู้อื่น
3. ใช้กระดาษแผนภูมิและเครื่องหมาย สร้างหน้าจอขนาดใหญ่โดยให้นักเรียนแสดงวิธีต่างๆ ในการช่วยเหลือผู้อื่น ซึ่งอาจรวมถึงสิ่งต่างๆ เช่น เปิดประตูให้ใครสักคน แบ่งปันของเล่น หรือเก็บขยะ
4. จัดเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ให้นักเรียน เช่น บล็อกหรือตุ๊กตา และขอให้พวกเขาแสดงสถานการณ์จำลองที่พวกเขากำลังช่วยเหลือผู้อื่น กระตุ้นให้พวกเขาคิดอย่างสร้างสรรค์และสร้างสถานการณ์ต่างๆ เช่น ช่วยเพื่อนที่กำลังรู้สึกเศร้า หรือช่วยสมาชิกในครอบครัวทำงาน

ขั้นสอน: นักเรียนจะทำงานเป็นกลุ่มเล็กๆ เพื่อระดมความคิดและวางแผนโครงการชั้นเรียนหรือกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ที่จะช่วยผู้อื่นในโรงเรียนหรือชุมชน กระตุ้นให้พวกเขานึกถึงความต้องการที่แตกต่างกันของผู้อื่นและวิธีที่พวกเขาจะตอบสนองความต้องการเหล่านั้นได้ นักเรียนจะมีโอกาสนำแผนไปปฏิบัติและดำเนินโครงการในชั้นเรียนหรือกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ กระตุ้นให้พวกเขาไตร่ตรองถึงการกระทำและผลกระทบที่มีต่อผู้อื่น

ขั้นสรุป: ทบทวนแนวคิดหลักของการช่วยเหลือผู้อื่นกับนักเรียนและขอให้พวกเขาแบ่งปันสิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้ระหว่างบทเรียนและวิธีหนึ่งที่พวกเขาสามารถช่วยเหลือผู้อื่นในชุมชนหรือโรงเรียนของพวกเขา

การประเมิน: ครูจะสังเกตนักเรียนที่มีส่วนร่วมในการอภิปรายในชั้นเรียน งานกลุ่ม และกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ และตรวจสอบการทำงานของพวกเขาในการวางแผนและการดำเนินโครงการในชั้นเรียนหรือกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์

สิ่งสำคัญคือต้องเน้นแนวคิดที่ว่าการช่วยเหลือผู้อื่นสามารถทำได้หลายวิธีและในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นการแสดงน้ำใจธรรมดาๆ หรือโครงการบริการชุมชน นอกจากนี้ สิ่งสำคัญคือต้องให้โอกาสพวกเขานำการเรียนรู้ไปปฏิบัติและสะท้อนผลกระทบของการกระทำที่มีต่อผู้อื่น

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

นี่คือตัวอย่างแผนการสอนสำหรับการสอนการบวกเลขสองหลักสำหรับเด็กก่อนวัยเรียน:

ชื่อบทเรียน: สนุกกับการบวกเลขสองหลัก

วัตถุประสงค์: นักเรียนจะได้รับการแนะนำให้รู้จักกับแนวคิดของการบวกสองหลักผ่านกิจกรรมที่สนุกสนานและโต้ตอบได้

วัสดุที่ใช้: ของใช้ เช่น การนับหมี ลูกบาศก์หรือบล็อก บัตรตัวเลข กระดานไวท์บอร์ดและปากกามาร์คเกอร์ แผ่นงานพร้อมรูปภาพ

ขั้นเริ่มต้น: ทบทวนแนวคิดพื้นฐานของการนับและตัวเลข โดยขอให้นักเรียนนับ 1 ถึง 10 ดังๆ

คำแนะนำโดยตรง:

1. แนะนำแนวคิดของการบวกเลขสองหลักโดยใช้การพลิกแพลง เช่น การนับหมีหรือบล็อก เพื่อจำลองปัญหาการบวกอย่างง่าย ขอให้นักเรียนช่วยคุณนับการพลิกแพลงและจำลองโจทย์การบวกบนกระดานไวท์บอร์ดโดยใช้บัตรตัวเลข
2. ใช้ตัวอย่างในชีวิตจริง เช่น การนับจำนวนแอปเปิ้ลในตะกร้า เพื่อแสดงให้นักเรียนเห็นว่าการบวกนั้นใช้ในสถานการณ์ประจำวัน
3. จัดเตรียมใบงานที่มีรูปภาพของสิ่งของต่างๆ ให้นักเรียน และขอให้นักเรียนนับสิ่งของและเขียนตัวเลขลงในใบงาน
4. ให้นักเรียนใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อฝึกแก้ปัญหาการบวกเป็นกลุ่มย่อยหรือเป็นรายบุคคล
5. เล่นเกมที่เกี่ยวข้องกับการนับ เช่น “ฉันสอดแนม” หรือ “มีอะไรขาดหายไป” เพื่อตอกย้ำแนวคิดของการบวก
6. ทบทวนแนวคิดของการบวกด้วยการร้องเพลงหรือจังหวะที่เกี่ยวข้องกับการนับ

ขั้นสอน: นักเรียนจะทำงานร่วมกับคู่หรือกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อแก้ปัญหาการบวกโดยใช้การบิดเบือนและรูปภาพ พวกเขาจะได้รับแจ้งให้ใช้ตัวเลขและสัญลักษณ์แทนสมการเช่นกัน

การฝึกปฏิบัติอย่างอิสระ: นักเรียนจะทำใบงานที่มีปัญหาการบวกและตรวจงานกับคู่หรือครู

ขั้นสรุป: ทบทวนแนวคิดหลักของการบวกกับนักเรียน และขอให้พวกเขายกตัวอย่างปัญหาการบวกที่แก้ไขแล้ว

การประเมิน: ครูจะสังเกตนักเรียนแก้ปัญหาการบวกและเสนอความคิดเห็น และตรวจสอบใบงานที่นักเรียนทำเสร็จเพื่อประเมินความเข้าใจในแนวคิด

สิ่งสำคัญคือต้องจำไว้ว่าเด็กก่อนวัยเรียนอยู่ในขั้นตอนการปฏิบัติงานที่เป็นรูปธรรม พวกเขาเรียนรู้ได้ดีที่สุดผ่านการสำรวจและกิจกรรมที่ลงมือปฏิบัติ การใช้การบิดเบือนและตัวอย่างในโลกแห่งความเป็นจริงเป็นวิธีที่ดีในการดำเนินการ นอกจากนี้ การใช้เพลง เกม และกิจกรรมเชิงโต้ตอบสามารถช่วยให้เนื้อหาเกี่ยวข้องกับนักเรียนมากขึ้น และช่วยสร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่สนุกสนานและเป็นบวก

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

นี่คือตัวอย่างแผนการสอนสำหรับการสอนแนวคิดเรื่องความไม่เห็นแก่ตัวให้กับเด็กปฐมวัยผ่านการเล่าเรื่อง:

ชื่อบทเรียน: การปฏิบัติที่ไม่เห็นแก่ตัว

วัตถุประสงค์: นักเรียนจะเข้าใจแนวคิดเรื่องความไม่เห็นแก่ตัวผ่านการฟังและอภิปรายเรื่องราวที่มีตัวละครที่แสดงความเมตตาและความเอื้ออาทร

วัสดุที่ใช้: หนังสือนิทานที่มีตัวละครที่แสดงถึงความเสียสละ กระดาษวาดเขียน และปากกามาร์คเกอร์

ขั้นเริ่มต้น: เริ่มบทเรียนโดยขอให้นักเรียนเล่าตัวอย่างเวลาที่พวกเขาเคยช่วยใครคนหนึ่งหรือเห็นคนช่วยคนอื่น กระตุ้นให้นักเรียนคิดว่าการช่วยเหลือผู้อื่นทำให้พวกเขารู้สึกอย่างไร

คำแนะนำโดยตรง:

1. อ่านเรื่องราวที่แสดงถึงการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัว เช่น “ต้นไม้แห่งการให้” โดยเชล ซิลเวอร์สไตน์ “ยักษ์ที่ไม่เห็นแก่ตัว” โดยออสการ์ ไวลด์ หรือ “สิ่งที่งดงามที่สุด” โดยแอชลีย์ สไปร์ส
2. หลังจากอ่านเรื่องราวแล้ว ให้ถามคำถามนักเรียนเพื่อให้พวกเขานึกถึงประเด็นของการไม่เห็นแก่ตัวและความเมตตา เช่น “ตัวละครในเรื่องแสดงความไม่เห็นแก่ตัวอย่างไร” หรือ “การกระทำของพวกเขาทำให้ตัวละครอื่นรู้สึกอย่างไร”
3. จัดเตรียมกระดาษวาดรูปและเครื่องหมายให้นักเรียน ขอให้พวกเขาวาดภาพการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวที่พวกเขาเคยเห็นหรือประสบ และเขียนประโยคหนึ่งหรือสองประโยคเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
4. ให้นักเรียนแบ่งปันภาพวาดและเรื่องราวของพวกเขากับชั้นเรียน และกระตุ้นให้ชั้นเรียนสนทนาถึงวิธีต่างๆ ที่สามารถแสดงความไม่เห็นแก่ตัวได้

ขั้นสอน: นักเรียนจะทำงานเป็นกลุ่มเล็กๆ เพื่อแสดงสถานการณ์ต่างๆ ที่แสดงการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัว เช่น การแบ่งปัน การช่วยเหลือ หรือการปลอบโยนเพื่อน

การฝึกปฏิบัติอย่างอิสระ: นักเรียนจะได้รับโอกาสในการไตร่ตรองถึงวิธีที่พวกเขาสามารถเสียสละได้มากขึ้นในชีวิตประจำวันโดยทำรายการสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

ขั้นสรุป:  ทบทวนแนวคิดหลักของการไม่เห็นแก่ตัวกับนักเรียน และขอให้พวกเขายกตัวอย่างการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวที่พวกเขาสามารถทำได้ในวันนี้หรือพรุ่งนี้

การประเมิน: ครูจะสังเกตนักเรียนที่เข้าร่วมการอภิปรายในชั้นเรียนและในกิจกรรมกลุ่มย่อย และตรวจสอบผลงานการวาดภาพและการเขียนของพวกเขาด้วย

สิ่งสำคัญคือต้องใช้เรื่องราวที่เหมาะสมกับวัยและเพื่อเปิดโอกาสให้นักเรียนได้ฝึกฝนแนวคิดผ่านการอภิปราย กิจกรรมภาคปฏิบัติ และการสะท้อนคิด นอกจากนี้ การให้โอกาสพวกเขาได้ไตร่ตรองว่าการกระทำของพวกเขาอาจส่งผลกระทบต่อผู้อื่นอย่างไร จะช่วยให้พวกเขาพัฒนาทักษะการเห็นอกเห็นใจและทักษะทางอารมณ์และสังคม

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)