การวิจัยเป็นเครื่องมือสำคัญในการวิเคราะห์และประเมินประสิทธิผลของโครงการและนโยบายที่มุ่งพัฒนาคุณภาพชีวิตของบุคคล ครอบครัว และชุมชน การวิเคราะห์ระเบียบวิธีวิจัยที่ใช้ในสวัสดิการสังคมมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำความเข้าใจจุดแข็งและข้อจำกัดของแนวทางการวิจัยต่างๆ ตลอดจนความหมายของผลการวิจัยสำหรับนโยบายและการปฏิบัติ ในบทความนี้ เราจะสำรวจระเบียบวิธีวิจัยต่างๆ ที่ใช้ในสวัสดิการสังคม ตลอดจนจุดแข็งและข้อจำกัด
ระเบียบวิธีวิจัยคืออะไร?
วิธีวิจัยเป็นวิธีการที่เป็นระบบในการรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตอบคำถามการวิจัยหรือทดสอบสมมติฐาน เกี่ยวข้องกับการใช้เทคนิคและเครื่องมือต่างๆ ในการรวบรวม ตีความ และรายงานข้อมูล และเพื่อให้แน่ใจว่าผลการวิจัยถูกต้อง เชื่อถือได้ และสรุปได้ ในการวิจัยสวัสดิการสังคม การเลือกวิธีการขึ้นอยู่กับคำถามการวิจัย การออกแบบการวิจัย และทรัพยากรที่มีอยู่
ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ
วิธีการวิจัยเชิงปริมาณเกี่ยวข้องกับการใช้วิธีการทางสถิติและคณิตศาสตร์ในการรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล วิธีการนี้มักใช้เพื่อทดสอบสมมติฐาน เพื่อระบุรูปแบบและความสัมพันธ์ในข้อมูล และสรุปผลการค้นพบกับประชากรกลุ่มใหญ่ วิธีการวิจัยเชิงปริมาณโดยทั่วไปจะขึ้นอยู่กับการรวบรวมข้อมูลที่เป็นตัวเลข และการวิเคราะห์ข้อมูลนี้โดยใช้เทคนิคทางสถิติ เช่น การวิเคราะห์การถดถอย การวิเคราะห์ปัจจัย และการทดสอบสมมติฐาน
จุดแข็งประการหนึ่งของระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณคือช่วยให้สามารถวัดตัวแปรและความสัมพันธ์ได้อย่างแม่นยำ วิธีการนี้มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลระหว่างตัวแปรต่างๆ อย่างไรก็ตาม การวิจัยเชิงปริมาณอาจไม่สามารถจับความซับซ้อนของประสบการณ์และพฤติกรรมของมนุษย์ได้ และอาจมองข้ามปัจจัยบริบทสำคัญที่ส่งผลต่อผลลัพธ์ด้านสวัสดิการสังคม
ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ
ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพเกี่ยวข้องกับการเข้าใจความหมายและประสบการณ์ของพฤติกรรมมนุษย์และปรากฏการณ์ทางสังคม วิธีการนี้มักใช้ในการสำรวจและอธิบายประเด็นสวัสดิการสังคม และระบุปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลลัพธ์สวัสดิการสังคม โดยทั่วไปวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพจะขึ้นอยู่กับการรวบรวมข้อมูลที่ไม่ใช่ตัวเลข เช่น การสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่ม และการสังเกต
จุดแข็งประการหนึ่งของระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพคือช่วยให้สามารถสำรวจประเด็นสวัสดิการสังคมและมุมมองของบุคคลและชุมชนในเชิงลึกได้มากขึ้น วิธีการนี้มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อตรวจสอบปรากฏการณ์ทางสังคมที่ซับซ้อน เช่น ความยากจน ความไม่เท่าเทียมกัน และการกีดกันทางสังคม อย่างไรก็ตาม การวิจัยเชิงคุณภาพอาจถูกวิจารณ์ว่าเป็นเรื่องของอัตวิสัยและขาดความสามารถในการสรุปได้ทั่วไป
การวิจัยแบบผสมผสาน
การวิจัยแบบผสมผสานเป็นการผสมผสานระหว่างระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ แนวทางนี้มักใช้เพื่อเสริมจุดแข็งของแต่ละแนวทางและเพื่อให้ความเข้าใจที่ครอบคลุมยิ่งขึ้นเกี่ยวกับประเด็นสวัสดิการสังคม การวิจัยแบบผสมผสานสามารถเกี่ยวข้องกับการรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลทั้งที่เป็นตัวเลขและไม่ใช่ตัวเลข และสามารถใช้เทคนิคที่หลากหลายเพื่อบูรณาการข้อมูล เช่น สามเหลี่ยม การเติมเต็ม และการขยาย
จุดแข็งอย่างหนึ่งของการวิจัยแบบผสมผสานคือสามารถให้ความเข้าใจที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นเกี่ยวกับประเด็นสวัสดิการสังคม วิธีการนี้มีประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อตรวจสอบปรากฏการณ์ทางสังคมที่ซับซ้อนซึ่งไม่สามารถจับต้องได้อย่างเพียงพอด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตาม การวิจัยแบบผสมผสานอาจใช้เวลานานและใช้ทรัพยากรมาก และต้องใช้ความเชี่ยวชาญระดับสูงในระเบียบวิธีวิจัยทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ
บทสรุป
โดยสรุป การวิเคราะห์ระเบียบวิธีวิจัยที่ใช้ในสวัสดิการสังคมมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำความเข้าใจจุดแข็งและข้อจำกัดของแนวทางการวิจัยต่างๆ ตลอดจนความหมายของผลการวิจัยสำหรับนโยบายและการปฏิบัติ การเลือกวิธีการขึ้นอยู่กับคำถามการวิจัย การออกแบบการวิจัย และแหล่งข้อมูลที่มีอยู่ วิธีวิจัยเชิงปริมาณมีประโยชน์ในการทดสอบสมมติฐานและระบุความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผล ในขณะที่วิธีวิจัยเชิงคุณภาพมีประโยชน์ในการสำรวจและอธิบายปรากฏการณ์ทางสังคมและทำความเข้าใจมุมมองของบุคคลและชุมชน การวิจัยแบบผสมผสานสามารถให้ความเข้าใจที่สมบูรณ์และเหมาะสมยิ่งขึ้นเกี่ยวกับปัญหาสวัสดิการสังคม แต่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญและทรัพยากรในระดับสูง โดยเข้าใจจุดแข็งและข้อจำกัดของงานวิจัยต่างๆ
ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)
