1. “เทคโนโลยีในห้องเรียน: การสำรวจและการเรียนรู้ของเด็กก่อนวัยเรียน” โดย Marina Umaschi Bers เป็นการศึกษาที่ตรวจสอบว่าสามารถใช้เทคโนโลยีเพื่อสนับสนุนการสำรวจและการเรียนรู้ของเด็กในห้องเรียนเด็กก่อนวัยเรียนได้อย่างไร การศึกษาพบว่าเด็ก ๆ สามารถมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์และการทำงานร่วมกันในขณะที่ใช้เทคโนโลยี และครูให้คำแนะนำและการสนับสนุนที่เหมาะสมเพื่อช่วยให้เด็กเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ
2. “iPads ในห้องเรียนเด็กปฐมวัย: การตรวจสอบการใช้และผลกระทบของแท็บเล็ตต่อการพัฒนาการอ่านออกเขียนได้ของเด็กก่อนวัยเรียน” โดย Karen Wohlwend และ Michael L. Kamil เป็นการศึกษาที่สำรวจการใช้ iPads ในห้องเรียนเด็กก่อนวัยเรียนและผลกระทบต่อการพัฒนาการอ่านออกเขียนได้ของเด็ก . การศึกษาพบว่าเด็กที่ใช้ไอแพดในห้องเรียนมีพัฒนาการด้านทักษะการอ่านออกเขียนได้ เช่น การรับรู้การออกเสียงและการจดจำตัวอักษรได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม
3. “ผลกระทบของเทคโนโลยีต่อปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเด็กเล็ก” โดย Melinda D. Rowell และ Susan P. Limber เป็นการศึกษาที่ตรวจสอบผลกระทบของเทคโนโลยีที่มีต่อปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเด็กเล็กในห้องเรียน การศึกษาพบว่าการใช้เทคโนโลยีไม่ส่งผลเสียต่อปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเด็กเมื่อรวมเข้ากับกิจกรรมในชั้นเรียน และเมื่อเด็กได้รับคำแนะนำและการสนับสนุนจากครู

แนวทางการสอนจากการศึกษาข้างต้น:

• การผสมผสานเทคโนโลยีในห้องเรียนควรทำอย่างมีจุดมุ่งหมายเพื่อสนับสนุนการสำรวจและการเรียนรู้ของเด็ก
• ให้คำแนะนำและการสนับสนุนที่เหมาะสมเพื่อช่วยให้เด็กเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ
• ติดตามและประเมินความก้าวหน้าของเด็กเป็นประจำเพื่อปรับการสนับสนุนตามความจำเป็น
• คำนึงถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นของเทคโนโลยีต่อการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเด็กๆ และจัดการกับมันในเชิงรุก

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

นี่คือตัวอย่างแผนการสอนสำหรับการสอนแนวคิดเรื่องความไม่เห็นแก่ตัวให้กับเด็กปฐมวัยผ่านการเล่าเรื่อง:

ชื่อบทเรียน: การปฏิบัติที่ไม่เห็นแก่ตัว

วัตถุประสงค์: นักเรียนจะเข้าใจแนวคิดเรื่องความไม่เห็นแก่ตัวผ่านการฟังและอภิปรายเรื่องราวที่มีตัวละครที่แสดงความเมตตาและความเอื้ออาทร

วัสดุที่ใช้: หนังสือนิทานที่มีตัวละครที่แสดงถึงความเสียสละ กระดาษวาดเขียน และปากกามาร์คเกอร์

ขั้นเริ่มต้น: เริ่มบทเรียนโดยขอให้นักเรียนเล่าตัวอย่างเวลาที่พวกเขาเคยช่วยใครคนหนึ่งหรือเห็นคนช่วยคนอื่น กระตุ้นให้นักเรียนคิดว่าการช่วยเหลือผู้อื่นทำให้พวกเขารู้สึกอย่างไร

คำแนะนำโดยตรง:

1. อ่านเรื่องราวที่แสดงถึงการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัว เช่น “ต้นไม้แห่งการให้” โดยเชล ซิลเวอร์สไตน์ “ยักษ์ที่ไม่เห็นแก่ตัว” โดยออสการ์ ไวลด์ หรือ “สิ่งที่งดงามที่สุด” โดยแอชลีย์ สไปร์ส
2. หลังจากอ่านเรื่องราวแล้ว ให้ถามคำถามนักเรียนเพื่อให้พวกเขานึกถึงประเด็นของการไม่เห็นแก่ตัวและความเมตตา เช่น “ตัวละครในเรื่องแสดงความไม่เห็นแก่ตัวอย่างไร” หรือ “การกระทำของพวกเขาทำให้ตัวละครอื่นรู้สึกอย่างไร”
3. จัดเตรียมกระดาษวาดรูปและเครื่องหมายให้นักเรียน ขอให้พวกเขาวาดภาพการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวที่พวกเขาเคยเห็นหรือประสบ และเขียนประโยคหนึ่งหรือสองประโยคเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
4. ให้นักเรียนแบ่งปันภาพวาดและเรื่องราวของพวกเขากับชั้นเรียน และกระตุ้นให้ชั้นเรียนสนทนาถึงวิธีต่างๆ ที่สามารถแสดงความไม่เห็นแก่ตัวได้

ขั้นสอน: นักเรียนจะทำงานเป็นกลุ่มเล็กๆ เพื่อแสดงสถานการณ์ต่างๆ ที่แสดงการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัว เช่น การแบ่งปัน การช่วยเหลือ หรือการปลอบโยนเพื่อน

การฝึกปฏิบัติอย่างอิสระ: นักเรียนจะได้รับโอกาสในการไตร่ตรองถึงวิธีที่พวกเขาสามารถเสียสละได้มากขึ้นในชีวิตประจำวันโดยทำรายการสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

ขั้นสรุป:  ทบทวนแนวคิดหลักของการไม่เห็นแก่ตัวกับนักเรียน และขอให้พวกเขายกตัวอย่างการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวที่พวกเขาสามารถทำได้ในวันนี้หรือพรุ่งนี้

การประเมิน: ครูจะสังเกตนักเรียนที่เข้าร่วมการอภิปรายในชั้นเรียนและในกิจกรรมกลุ่มย่อย และตรวจสอบผลงานการวาดภาพและการเขียนของพวกเขาด้วย

สิ่งสำคัญคือต้องใช้เรื่องราวที่เหมาะสมกับวัยและเพื่อเปิดโอกาสให้นักเรียนได้ฝึกฝนแนวคิดผ่านการอภิปราย กิจกรรมภาคปฏิบัติ และการสะท้อนคิด นอกจากนี้ การให้โอกาสพวกเขาได้ไตร่ตรองว่าการกระทำของพวกเขาอาจส่งผลกระทบต่อผู้อื่นอย่างไร จะช่วยให้พวกเขาพัฒนาทักษะการเห็นอกเห็นใจและทักษะทางอารมณ์และสังคม

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)